Αυτό το απολαυστικό μουσείο ιδρύθηκε το 1906 και θεωρείται ευρέως ως το καλύτερο της Ρουμανίας. Ένας πραγματικός θησαυρός ειδών αγγειοπλαστικής, εικονισμάτων και ενδυμασιών. Εδώ στεγάζεται επίσης η συναρπαστική Έκθεση του Κομμουνισμού και φιλοξενούνται τα ερείπια μιας ξύλινης εκκλησίας του 18ου αιώνα.

Η μεγαλύτερη πόλη της Κρήτης και πρωτεύουσα του νησιού έχει ιστορία χιλιάδων ετών και διατηρεί μέχρι σήμερα το μεταμινωικό της όνομα «Ηράκλειον». Σήμερα το Ηράκλειο είναι μια μεγάλη και σύγχρονη πόλη, κοσμοπολίτικη και ζωντανή καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου, ένα σημαντικό οικονομικό κέντρο, με πλούσια πολιτιστική ζωή. Όπως σε κάθε μεγάλη πόλη, εκτός από τα μουσεία, τα αξιοθέατα και τα άλλα τουριστικά θέλγητρα, αξίζει να μπει κανείς στους ρυθμούς του Ηρακλείου, να περπατήσει ανέμελα στους πεζόδρομους του ιστορικού κέντρου, να χαθεί στα σοκάκια της παλιάς πόλης, να ξαποστάσει στα καφέ και τα ρακάδικα που αποτελούν μέρος της κουλτούρας των Ηρακλειωτών. Τα τελευταία χρόνια η πεζοδρόμηση πολλών δρόμων στο κέντρο ένωσε τα σημαντικότερα μνημεία του Ηρακλείου και πλέον μπορεί να περιηγηθεί κανείς αποφεύγοντας τη βουή των αυτοκινήτων. Με την ανάπτυξη του σύγχρονου παραλιακού μετώπου, το Ηράκλειο αρχίζει ξανά να στρέφει το πρόσωπο του προς την θάλασσα. Επιπλέον, την διάρκεια του καλοκαιριού, αξίζει να βρεθείτε στις πολυάριθμες πολιτιστικές εκδηλώσεις που φιλοξενούνται μέσα στην τάφρο των ενετικών τειχών (Κηποθέατρα Ν. Καζαντζάκη, Μ. Χατζιδάκι) ή στις προσφάτως ανακαινισμένες πύλες και στοές που μετατρέπονται σε φεστιβαλικούς και εκθεσιακούς χώρους.

Στην Piata Universitatii, κέντρο της πνευματικής και πολιτικής ζωής του Βουκουρεστίου και δημοφιλέστερο σημείο συνάντησης της πόλης, στο πρόσφατο παρελθόν έλαβαν χώρα δραματικά ιστορικά γεγονότα. Κατά την επανάσταση του 1989 διεξήχθηκαν εδώ μερικές από τις αγριότερες μάχες. Σε μικρή απόσταση βρίσκονται η Αρχιτεκτονική Σχολή του Πανεπιστημίου του Βουκουρεστίου, το Εθνικό Θέατρο, το Νοσοκομείο Coltea και το Ιστορικό Μουσείο.

Το παλάτι και το φρούριο κυριαρχούν στην Παλιά Πόλη. Καταστράφηκε το 1856 και ξαναχτίστηκε το 1939. Τα δάπεδα καλύπτονται από αρχαία ψηφιδωτά και υπάρχει μια ενδιαφέρουσα συλλογή δυτικοευρωπαϊκών επίπλων του 16ου και του 17ου αιώνα.